In de laatste week van november bezochten wij Mittersill, gelegen op zo'n 35 km van Kitzbühel in de deelstaat Salzburg van Oostenrijk en aan de voet van het nationale park "Hohe Tauern". Mittersill is in de zomer een uitstekend vertrekpunt voor natuurliefhebbers en wandelaars. In de winter biedt Mittersill direct toegang tot het skigebied van Kitzbühel en liggen de skigebieden Kaprun/Zell am See en Gerlos/Köningsleiten binnen bereik.
Eind november is een beetje een tussenperiode, zeg maar het laagseizoen. Gedurende de week logeerden wij in "Alphotel Mittersill" van Thea en René Bleijenberg. Thea en René hebben het hotel in 2016 overgenomen van de vorige eigenaar en "draaien" nu dus hun tweede seizoen.
Over het hotel, gastvrouw en gastheer niets dan lof. Ondanks dat het "buiten het seizoen" was, was de ontvangst was allerhartelijkst en de accommodatie prima in orde. Bijkomend voordeel van het laagseizoen is overigens dat het overal erg rustig is. We zijn eigenlijk geen andere toeristen tegen gekomen!
Vooraf hadden we niet echt een "programma" in gedachten, mede omdat de weersomstandigheden in de bergen zo lastig te voorspellen zijn. We bekeken het van dag tot dat, onder het motto "niets moet, alles mag". Een prima insteek voor een weekje weg! Bij aankomst op zondagavond zag het ernaar uit dat maandag en dinsdag de twee mooiste dagen van de week zouden zijn. Aangezien er voldoende sneeuw lag en enkele liften open waren, besloten we al snel om maandag dan maar meteen te gaan skiën.
Dag 1: Skiën op de Resterhöhe
Normaal gesproken (in de winter) kan je vlak buiten Mittersill de panorama-skilift naar boven nemen, naar de "Resterhöhe". Nu was de lift beneden in het dal nog gesloten en moesten we een klein kwartier rijden naar het middenstation. Er was gelukkig voldoende plek om te parkeren, nog zo'n voordeel van het laagseizoen 😅.
De middag werd afgetrapt met een lunch in het plaatselijke bergrestaurant, waar zelfs nog een tafeltje aan het raam vrij was. Het uitzicht kregen we er gratis bij! 😎
's Avonds, na het eten maken we de plannen voor de volgende dag. Het weer lijkt wederom goed te zijn en dus besluiten we naar de Krimmler Wasserfälle te gaan, zo'n 30 km verderop in het dal richting Gerlos.
Dag 2: de Krimmler Wasserfälle
De Krimmler Wasserfälle zijn met een totale hoogte van 380m de hoogste gefaseerde waterval van Europa (bron: Wikipedia) en daarmee een toeristische topattractie van Oostenrijk. In het hoogseizoen schijn je achteraan te moeten sluiten om al het moois te kunnen zien. We waren benieuwd hoe druk het vandaag zou zijn.
De watervallen liggen vlakbij het dorpje Krimml in het nationale park "Hohe Tauern". Je kan er met de trein, de plaatselijke "boemel", naartoe, maar natuurlijk ook met de auto. En dat laatste deden wij. Auto parkeren bij het "Wasser Welten Krimml" op een verlaten parkeerplaats en vanaf daar te voet verder.
De wandeling is zo'n 6 km heen en terug, waarin je een hoogteverschil overbrugt van ongeveer 400 meter. Onderweg zijn er verschillende uitzichtpunten en zeker in het begin kan je tot aan de rivier komen. Hoger op de berg is dat niet meer mogelijk, het is gewoon te steil.
De wandeling naar boven overtrof alle verwachtingen. Enerzijds omdat je volkomen alleen en in alle rust door een waar winterwonderland loopt, er was werkelijk niemand anders! Anderzijds om dat je continu de watervallen hoort en/of ziet. En het ene uitzichtpunt is nog mooier dan het andere.
Het stromende en vallende water zorgt voor een continue "ruis" op de achtergrond, waar je ook loopt.
Sneeuw, water en rotsformaties leveren soms herkenbare patronen op. Wat zie jij in onderstaande foto?
En alsof al dat moois van de watervallen nog niet genoeg is, draai je je om en heb je ook nog eens een prachtig uitzicht over het dal!
Halverwege de klim is er een restaurant. Dit was echter gesloten, wat gezien het aantal mensen op de berg zeer begrijpelijk is.
Het tweede deel van de klim was nog nauwelijks belopen in de sneeuw, wat flink ploeteren betekende. Ook het stijgingspercentage van het pad neemt fors toe, dus maar wat vaker "Pause machen". Langs de route en bij de uitzichtpunten staan waarschuwingsborden om vooral niet op de relingen te gaan zitten. Hoe aantrekkelijk ook, het leek ons inderdaad een risicovolle onderneming.
Behalve de maagdelijke sneeuw en enkele loshangende relingen, zijn er ook natuurlijke hindernissen te overwinnen.
Uitzichtpunt of niet, overal zijn prachtige doorkijkjes. En waar komt al dat water toch vandaan? Het blijft maar komen en stromen...
Helemaal bovenaan stort het water zich naar beneden, het dal in.
Na een kleine rustpauze en nog een klein stukje het bergriviertje gevolgd te hebben, besluiten we terug te keren naar het dal.
Van de wandeling naar boven en watervallen hebben we ook bewegende beelden met geluid. Bekijk deze via onderstaande video.
Tot slot nog enkele panorama's, de uitgang van het park en de langlauf loipe naar Wald im Pinzgau. In Wald, een kleine 5 km lopen vanaf de uitgang van het park, ligt het dichtstbijzijnde treinstation (klik op een foto voor een vergroting).
Moe en voldaan komen we na een lange (langer dan verwacht) dag terug in het hotel. Daar is lekker voor ons gekookt en maken we plannen voor de volgende dag. Na twee actieve dagen kiezen we voor een dagje rust. En besluiten we Thea en René te helpen met wat klussen in het hotel.
Dag 3: Mittersill
Mittersill ligt mooi centraal in het dal. Nu, in het laagseizoen, wordt volop gewerkt om de stad klaar te maken voor het winterseizoen. Zo wordt de brug over de Salzach, een belangrijke toegangsweg tot de stad, volledig vernieuwd. Dag en nacht wordt er aan gewerkt.
Over dag en nacht gesproken, de plaatselijke middenstand houdt er een ander ritme op na dan bij ons in Nederland. Zo gaat de bakker al om 5:30u open. En kinderen die naar school moeten in naastgelegen plaatsen, gaan soms al rond 6:30 met bus of trein op pad.😳 Respect! 👊🏻
Waar bij ons Sinterklaas nog in het land is, zijn hier veel winkels al klaar voor de feestdagen. De kerstversiering staat in de etalage of gewoon buiten op de stoep. Ook 's nachts overigens, iets wat je je bij ons in Nederland niet kan voorstellen. Op de centrale Martkplatz wordt de kerstmarkt opgebouwd (klik op een foto voor een vergroting).
De huizen in het centrum ogen fris en kleuren wisselen elkaar af. Als er sneeuw ligt en de zon schijnt, moet dit een erg mooi gezicht zijn. Nu moeten we het doen met grijze lucht en natte straten als achtergrond.
Centraal in de stad en prominent aanwezig staat de St. Anna Kirche, een kerk uit de 18e eeuw. Deze steekt mooi af tegen de bergen!
Verder zijn er het er ook nog Nationaal Park Centrum Hohe Tauern (museum en centrum), het Schloss Mittersill (140m boven de stad gelegen), een klein stadspark met een podium voor de plaatselijke harmonie en natuurlijk het station.
Alphotel Mittersill bestaat uit een hoofdgebouw en twee appartementen in het naastgelegen complex. Aan de achterkant van het hotel kijk je uit op de bergen en (in de winter) op de langlauf loipe die door het weiland achter het hotel loopt. Omdat Alphotel Mittersill een gecertificeerd wandelhotel is, hebben zij in de tuin staat wegwijzer met verschillende wandelroutes staan. Veel toeristen denken dan ook dat de wandelroutes in de tuin beginnen of daar dwars doorheen lopen. Dat is echter niet het geval.
Als je meer wilt weten over wat Alphotel Mittersill te bieden heeft en wat er allemaal in de omgeving te doen is, kijk dan vooral op hun website.
Na een dagje Mittersill en klussen in het hotel, is het tijd om plannen te maken voor dag 4. Het weerbericht voor de ochtend is sneeuw, in de middag zal het wat opklaren. We besluiten de gok te wagen en naar Zell am See te gaan.
Dag 4: Zell am See
's Morgens worden we wakker in een witte wereld. Het heeft ‘s nachts ardig gesneeuwd en we vragen ons af of we onze plannen moeten bijstellen.
We houden vast aan het plan en kleden ons goed aan. Op het station kopen we een retourtje Zell am See voor twee personen. Een treinreis van ongeveer drie kwartier en gaat langs kleine dorpjes, witte weilanden en mistige bergen.
In Zell am See aangekomen zoeken we onze weg. Het meer, de Zeller See, ligt pal naast het station en dat lijkt leuker dan de stad inlopen op zoek naar de plaatselijke VVV. Al gauw komen we een bordje tegen met een wandelroute rondom het meer, dat ziet er goed uit!
Toevallig lopen we tegen de aangegeven richting in (met de klok mee). Dat moet dan maar. We besluiten de "Strecke Schwarz" via de "Thumersbacher Höhenpromenade" te nemen. Als we die kunnen vinden natuurlijk. 😉
In Zell am See is het Grand Hotel, pal aan het meer gelegen, niet te missen.
Op tal van plaatsen zien we "winterstallingen" voor allerlei soorten bootjes. Als het weer het toelaat, wordt er blijkbaar druk gevaren op het meer.
In Thumersbach was het was even zoeken naar de Höhenpromenade. Eenmaal gevonden bleek dat deze wegens stormschade was gesloten. Toen we overwogen om dan maar de lage route door Thumersbach te nemen, stopte er spontaan een "local" die ons zag twijfelen en vervolgens vertelde dat het pad toch open was. Betreden op eigen risico en de sneeuw was niet geruimd. Maar kijkend naar onze schoenen, moest het wel lukken 😅.
De Höhenpromenade bleek een mooi pad door het bos en was redelijk tot goed begaanbaar. Ook hier kwamen we de nodige beekjes en stroompjes met vallend water tegen.
De Höhenpromenade rijst tot zo'n 70m boven Thumersbach en het meer uit en was een oase van rust met vele mooie uitzichtpunten. De beneden gelegen route loopt door Thumersbach langs de hoofdstraat waar veel verkeer is. Blij dat we dat hebben vermeden.
De sneeuw, mist en het meer leverden prachtige vergezichten op, ondanks dat de mist soms veel van het meer en de omgeving aan het zicht onttrok. Dit maakte het vaak juist extra bijzonder.
De Höhenpromenade eindigde voor ons in Erlberg, waar we langs de doorgaande weg met redelijk veel verkeer de route vervolgden. Na Erlberg verliet de route gelukkig de drukte van de weg en volgen we een langlauf loipe ten zuiden van het meer. Het begint dan ook serieus te sneeuwen. Muts of capuchon op en even doorbijten!
Aan de borden te zien lopen we door een natuurgebied, een soort wetlands. Tegen de tijd dat we in Schüttdorf aankomen, breekt de zon door, wat weer prachtige vergezichten oplevert. Sneeuw, zon en een donkergrijze mistige achtergrond.
Het laatste deel van de route, van Schüttdorf naar Zell am See lopen we weer vlak langs het meer. Inmiddels begint het op te klaren en is er steeds meer van de overkant en omliggende bergen te zien.
Al met al is de Zeller See een mooi stukje Oostenrijk, waar we zeker nog eens moeten terugkomen als de lucht blauw is en de zon volop schijnt.
De wandeling van een kleine 12 km heeft in totaal zo'n 2,5 uur in beslag genomen als we weer terug zijn op ons vertrekpunt, het station van Zell am See. We zijn mooi op tijd voor de trein terug naar Mittersill.
Op de terugweg nemen we plaats op de rooie bankjes (nee, geen 1e klas 😉) van de goed verwarmde Pinzgauer Lokalbahn. Onderweg terug naar Mittersill passeren we verschillende kleine stationnetjes en zien we het witte landschap en de achterliggende bergen aan ons voorbijtrekken.
Ons bekruipt het gevoel dat we in een aflevering van Railaway terecht zijn gekomen 🙄. En dus ook maar wat bewegende beelden gemaakt van de rit van Zell am See naar Mittersill. Bekijk onze "Railaway"-interpretatie deze via onderstaande video.
Overigens, Thea en René vertelden dat Railaway afgelopen jaar daadwerkelijk opnamen heeft gemaakt van de Pinzgauer Lokalbahn. Hun zoon zat in de trein toen de opnamen gemaakt werden. Nu dus even in de gaten houden wanneer de uitzending is!
Met de trip naar Zell am See is onze week ten einde gekomen. 's Avonds pakken we de boel in en maken ons klaar voor vertrek terug naar Nederland.
Dag 5: Terugreis naar Nederland
Onze trein vertrekt om half 11 uit Kitzbühel. Van daaruit nemen we eerst de trein naar Wörgl, waar we overstappen op de intercity naar München. Vervolgens gaat de reis per ICE verder via Frankfurt (overstap) naar Utrecht waar we rond 8u 's avonds hopen aan te komen.
Waar het in Mittersill nog enigszins bewolkt is, klaart het steeds verder op naarmate we dichter in de buurt van Kitzbühel komen.
Op station Kitzbühel is het stralend weer, wat met al de sneeuw prachtige plaatjes oplevert. Op de achtergrond steekt het imposante Kaiser gebergte mooi af tegen de blauwe lucht.
De reis via München en Frankfurt verloopt verder zonder problemen. Afwisselend kijken we naar het voorbijtrekkende landschap, lezen we een boek of kijken we een film.
Iets later dan gepland komen we aan in Utrecht. Het weekje Mittersill zit erop. We hebben genoten van de omgeving, het weer en de gastvrijheid van Thea en René Blijenberg van Alphotel Mittersill. We kunnen een bezoek aan Mittersill van harte aanbevelen, óók (of misschien wel juíst) in november.
NB. De foto's en video's in dit verhaal zijn allemaal gemaakt met een iPhone.
Credits:
Kijk voor meer info en contactgegevens op www.p2madvies.nl